Am hanner dydd ddydd Iau diwethaf, es i Baizhang Town, Yuhang i ymweld â ffrind da yr oeddwn wedi'i adnabod ers blynyddoedd lawer.Yn annisgwyl, cwrddais â hen ddyn gwag yno.Cefais fy nghyffwrdd yn ddwfn ac ni fyddaf byth yn ei anghofio am amser hir.
Cyfarfûm hefyd â'r nythwr gwag hwn ar hap.
Roedd hi'n heulog y diwrnod hwnnw, a chafodd fy ffrind Zhiqiang (42 oed) a minnau ginio a mynd am dro gerllaw i dreulio ein bwyd.Mae pentref Zhiqiang wedi'i adeiladu ar ganol y mynydd.Er eu bod i gyd yn ffyrdd sment, heblaw am y tir gwastad o amgylch y tŷ, mae'r gweddill yn lethrau uchel neu ysgafn.Felly, nid yw'n gymaint o daith gerdded ag ydyw fel dringo mynydd.
Cerddodd Zhiqiang a minnau i fyny a sgwrsio, a'r eiliad yr edrychais i fyny, sylwais ar y tŷ a adeiladwyd ar y llwyfan concrit uchel o'm blaen.Gan fod pob cartref yn y pentref hwn yn llawn byngalos bach a filas, dim ond un byngalo o'r 1980au a ymddangosodd yn sydyn yng nghanol y byngalos a'r filas, sy'n arbennig iawn.
Bryd hynny, roedd hen ddyn yn eistedd mewn cadair olwyn drydan yn edrych i mewn i'r pellter wrth y drws.
Yn isymwybodol, edrychais ar ffigwr yr hen ddyn a gofyn i Zhiqiang: “Ydych chi'n gwybod yr hen ddyn hwnnw yn y gadair olwyn?Pa mor hen ydy e?”Dilynodd Zhiqiang fy syllu a’i gydnabod ar unwaith, “O, dywedasoch Wncwl Chen, dylai fod yn 76 eleni, beth sy’n bod?”
Gofynnais yn rhyfedd: “Sut ydych chi'n meddwl ei fod gartref ar ei ben ei hun?Beth am y lleill?”
“Mae'n byw ar ei ben ei hun, hen ddyn nyth gwag.”Ochneidiodd Zhiqiang a dweud, “Mae'n druenus iawn.Bu farw ei wraig o salwch dros 20 mlynedd yn ôl.Cafodd ei fab ddamwain car ddifrifol yn 2013 ac ni chafodd ei achub.Mae yna ferch hefyd., ond priododd fy merch â Shanghai, ac nid wyf yn dod â fy wyres yn ôl.Mae'n debyg bod yr ŵyr yn rhy brysur yn Meijiaqiao, beth bynnag, nid wyf wedi ei weld ychydig o weithiau.Dim ond ein cymdogion yn aml sy'n mynd i'w dŷ trwy gydol y flwyddyn.Cymerwch olwg.”
Cyn gynted ag y gorffennais siarad, arweiniodd Zhiqiang fi i barhau i gerdded i fyny, “Byddaf yn mynd â chi i dŷ Uncle Chen ar gyfer eistedd i lawr.Mae Uncle Chen yn berson neis iawn.Rhaid iddo fod yn hapus os aiff rhywun heibio.”
Nid nes i ni ddod yn nes y gwelais olwg yr hen ŵr yn araf deg: roedd y gwyneb wedi ei orchuddio â cheunentydd y blynyddoedd, y gwallt llwyd wedi ei hanner gorchuddio gan yr het ffelt nodwydd ddu, ac roedd yn gwisgo cotwm du cot a chôt denau.Roedd yn gwisgo trowsus cyan a phâr o esgidiau cotwm tywyll.Eisteddodd ychydig ar gadair olwyn drydan, gyda baglau telesgopig y tu allan i'w goes chwith.Roedd yn wynebu'r tu allan i'r tŷ, yn dawel yn edrych i'r pellter gyda'i lygaid gwyn a chymylog, a oedd allan o ffocws ac yn llonydd.
Fel cerflun a adawyd ar ôl ar ynys anghysbell.
Esboniodd Zhiqiang: “Mae Wncwl Chen yn hen ac mae ganddo broblemau gyda'i lygaid a'i glustiau.Mae'n rhaid i ni fynd yn agos ato i weld.Os siaradwch ag ef, byddai’n well ichi siarad yn uwch, neu ni fydd yn gallu eich clywed.”Nod.
Pan oedden ni ar fin cyrraedd y drws, cododd Zhiqiang ei lais a gweiddi: “Wncwl Chen!Yncl Chen!”
Rhewodd yr hen ddyn am eiliad, trodd ei ben ychydig i'r chwith, fel pe bai'n cadarnhau'r sain yn awr, yna cydiodd yn y breichiau ar ddwy ochr y gadair olwyn drydan a sythu ei gorff uchaf yn araf, troi i'r chwith, ac edrych yn syth wrth y porth dod trosodd.
Roedd fel pe bai delw dawel wedi'i drwytho â bywyd a'i adfywio.
Wedi gweled yn eglur mai ni, yr oedd yr hen wr yn edrych yn ddedwydd iawn, a'r crychau ar gorneli ei lygaid yn dyfnhau wrth wenu.Teimlais ei fod yn wirioneddol hapus bod rhywun yn dod i’w weld, ond roedd ei ymddygiad a’i iaith yn rhwystredig ac yn rhwystredig iawn.Mae'n gwylio gyda gwên.Edrychodd arnon ni a dweud, “Pam wyt ti yma?”
“Daeth fy ffrind yma heddiw, felly dof ag ef draw i eistedd gyda chi.”Ar ôl gorffen siarad, aeth Zhiqiang i mewn i'r ystafell yn gyfarwydd a thynnu dwy gadair allan, a rhoi un ohonyn nhw i mi.
Rhoddais y gadair gyferbyn â'r hen ddyn ac eisteddais i lawr.Pan edrychais i fyny, edrychodd yr hen ddyn yn ôl arnaf gyda gwên, felly fe wnes i sgwrsio a gofyn i'r hen ddyn, “Wncwl Chen, pam wyt ti eisiau prynu cadair olwyn drydan?”
Meddyliodd yr hen ddyn am ychydig, yna daliodd i fyny braich y gadair olwyn drydan a chodi'n araf.Codais yn gyflym i fyny a dal braich yr hen ddyn i osgoi damweiniau.Chwifiodd yr hen ŵr ei ddwylo a dweud â gwên ei fod yn iawn, yna cododd y bagl chwith a cherdded ychydig o gamau ymlaen gyda chefnogaeth.Dim ond wedyn sylweddolais fod troed dde’r hen ŵr braidd yn anffurfio, a’i law dde yn crynu drwy’r amser.
Yn amlwg, mae gan yr hen ddyn goesau a thraed gwael ac mae angen baglau i'w gynorthwyo i gerdded, ond ni all gerdded am amser hir.Dim ond nad oedd yr hen ddyn yn gwybod sut i'w fynegi, felly dywedodd wrthyf fel hyn.
Ychwanegodd Zhiqiang wrth ei ochr hefyd: “Dioddefodd Wncwl Chen o polio pan oedd yn blentyn, ac yna daeth fel hyn.”
“Ydych chi erioed wedi defnyddio cadair olwyn drydan o’r blaen?”Gofynnais i Zhiqiang.Dywedodd Zhiqiang mai hwn oedd y gadair olwyn gyntaf a hefyd y gadair olwyn drydan gyntaf, ac ef oedd yr un a osododd ategolion ar gyfer yr henoed.
Gofynnais i’r hen ddyn mewn anghrediniaeth: “Os nad oes gennych chi gadair olwyn, sut aethoch chi allan o’r blaen?”Wedi'r cyfan, dyma Poe!
Roedd yr hen ddyn yn dal i wenu’n garedig: “Roeddwn i’n arfer mynd allan pan oeddwn i’n siopa am lysiau.Os oes gennyf faglau, gallaf orffwys ar ochr y ffordd os na allaf gerdded.Mae'n iawn mynd i lawr yr allt nawr.Mae'n rhy anodd cario llysiau i fyny'r allt.Gadewch i mi Prynodd fy merch gadair olwyn drydan.Mae yna hefyd fasged lysiau y tu ôl iddo, a gallaf roi'r llysiau ynddi ar ôl i mi ei brynu.Ar ôl dychwelyd o’r farchnad lysiau, gallaf fynd o gwmpas o hyd.”
O ran cadeiriau olwyn trydan, mae'r hen ddyn yn edrych yn hapus iawn.O'i gymharu â'r ddau bwynt ac un llinell rhwng y farchnad lysiau a'r cartref yn y gorffennol, erbyn hyn mae gan yr henoed fwy o ddewisiadau a mwy o flasau yn y mannau maen nhw'n mynd.
Edrychais ar gynhalydd cefn y gadair olwyn drydan a darganfod ei fod yn frand YOUHA, felly gofynnais yn achlysurol, “A wnaeth eich merch ei ddewis i chi?Mae’n eithaf da am bigo, ac mae ansawdd y brand hwn o gadair olwyn drydan yn iawn.”
Ond ysgydwodd yr hen ddyn ei ben a dweud: “Gwyliais y fideo ar fy ffôn symudol a meddwl ei fod yn dda, felly ffoniais fy merch a gofyn iddi ei brynu i mi.Edrychwch, dyma'r fideo."Tynnodd ffôn symudol sgrin lawn allan, fflipiodd yn fedrus i'r rhyngwyneb sgwrsio gyda'i ferch gyda'i law dde yn ysgwyd, ac agorodd y fideo i ni ei wylio.
Darganfûm hefyd yn anfwriadol fod galwadau ffôn a negeseuon yr hen ddyn a’i ferch i gyd wedi aros ar 8 Tachwedd, 2022, sef pan oedd y gadair olwyn drydan newydd ei danfon adref, a’r diwrnod yr es i yno oedd Ionawr 5, 2023 eisoes.
Gan hanner sgwatio wrth ymyl yr hen ddyn, gofynnais iddo: “Wncwl Chen, bydd hi’n Flwyddyn Newydd Tsieineaidd yn fuan, a fydd eich merch yn dod yn ôl?”Roedd yr hen ŵr yn syllu’n wag y tu allan i’r tŷ am amser hir gyda’i lygaid gwyn a chymylog, nes i mi feddwl bod fy llais yn rhy isel Pan na chlywodd yr hen ŵr yn glir, ysgydwodd ei ben a gwenu’n chwerw: “Ni fyddant dewch yn ôl, maen nhw'n brysur."
Does dim un o deulu Uncle Chen wedi bod yn ôl eleni.”Siaradodd Zhiqiang â mi mewn llais isel, “Dim ond ddoe, daeth pedwar gwarcheidwad i wirio cadair olwyn Uncle Chen.Yn ffodus, roedd fy ngwraig a minnau yno ar y pryd, fel arall ni fyddai unrhyw ffordd Ar gyfer cyfathrebu, nid yw Uncle Chen yn siarad Mandarin yn dda iawn, ac ni all y gwarcheidwad draw yn deall y dafodiaith, felly rydym yn helpu i gyfleu.”
Yn sydyn, daeth yr hen ddyn yn nes ataf a gofyn i mi: “Wyddoch chi am ba mor hir y gellir defnyddio’r gadair olwyn drydan hon?”Roeddwn i'n meddwl y byddai'r hen ddyn yn poeni am yr ansawdd, felly dywedais wrtho osCadair olwyn drydan YOUHAyn cael ei ddefnyddio fel arfer, bydd yn para am bedair neu bum mlynedd.Mae blwyddyn yn iawn.
Ond yr hyn y mae'r hen ŵr yn poeni amdano yw na fydd yn byw am bedair neu bum mlynedd.
Gwenodd hefyd a dweud wrthym: “Rwyf ar hyn o bryd, yn aros i farw gartref.”
Roeddwn i'n teimlo'n drist yn sydyn, a dim ond fesul un y gallwn ddweud wrth Zhiqiang y gallai fyw bywyd hir, ond roedd yr hen ddyn yn chwerthin fel ei fod wedi clywed jôc.
Yr adeg honno hefyd y sylweddolais pa mor negyddol a thrist oedd y nythwr gwenu gwen hwn am fywyd.
Ychydig o sentimentalrwydd ar y ffordd adref:
Nid ydym byth yn hoffi cyfaddef y byddai'n well gennym weithiau dreulio oriau ar alwadau fideo gyda ffrindiau yr ydym newydd eu cyfarfod na munudau ar y ffôn gyda'n rhieni.
Ni waeth pa mor frys yw'r swydd, gallaf sbario ychydig ddyddiau i ymweld â'm rhieni bob blwyddyn, a waeth pa mor brysur ydw i yn y gwaith, gallaf ddal i gael dwsinau o funudau i ffonio fy rhieni bob wythnos.
Gofynnwch i chi'ch hun, pryd oedd y tro diwethaf i chi ymweld â'ch rhieni, neiniau a theidiau, neiniau a theidiau?
Felly, treuliwch fwy o amser gyda nhw, disodli galwadau ffôn gyda chwtsh, a disodli anrhegion di-nod yn ystod y gwyliau gyda phryd o fwyd.
Cydymaith yw'r gyffes hiraf o gariad
Amser post: Maw-17-2023